Het Verhaal van Muzhgan

“Deze cursus is een hele grote stap voor vrouwen.”

In augustus 2021 begon voor Muzhgan een nieuw hoofdstuk in haar leven. In Afghanistan kwamen de Taliban aan de macht. Omdat ze werkte op de Nederlandse ambassade in Kabul, werd zij samen met haar broer geëvacueerd.

Twee maanden na hun aankomst in Nederland voegden haar ouders zich bij hen. De familie was nu veilig, maar stond ook voor een nieuwe uitdaging: het opbouwen van een nieuw bestaan in een nieuw land.

Een nieuwe stad, een nieuwe baan

De eerste maanden in Nederland waren allesbehalve gemakkelijk. “Het was hier eerst heel, heel moeilijk voor mij,” herinnert Muzhgan zich. “Ik moest wennen aan de nieuwe cultuur, andere gewoonten en de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Ik maakte me er zorgen over of ik een gezonde balans tussen werk en privé zou kunnen behouden in deze nieuwe maatschappij. Gelukkig vond ik in maart 2022 een tijdelijke baan als projectmanager bij Stichting Spark in Amsterdam. Ik kon hier Engels spreken en was verantwoordelijk voor agro-businessprojecten in Afghanistan, Pakistan en Bangladesh,” zegt ze. Dit gaf haar een gevoel van verbondenheid met haar oude leven, terwijl ze steeds meer wende aan haar nieuwe omgeving.

“Het helpt je niet alleen om werk te vinden, maar ook om jezelf te ontdekken en sterker te worden.”

Een nieuwe cursus: Op Weg Naar Werk

Na mijn tijdelijke baan probeerde ik nieuw werk te vinden, maar het was lastig,” legt Muzhgan uit. Daarom was ze heel blij toen ze tijdens een festival in Amsterdam West kort met Annemieke van de organisatie Vrouwen Vooruit sprak. Deze ontmoeting bleek een keerpunt in haar leven. “Annemieke gaf me een flyer mee. Thuis las ik over de training Op Weg naar Werk en ik voelde meteen dat dit iets voor mij was.”

Ze maakten een afspraak, waar Annemieke alles over de training uitlegde aan Muzhgan. “Deze cursus ging over het leren van de taal, over inburgering, over jezelf, opleidingen en het vinden van werk. Ik leerde om doelen voor mezelf te stellen en manieren te vinden om gemotiveerd te blijven. Deze cursus is een hele grote stap voor vrouwen. Het helpt je niet alleen om werk te vinden, maar ook om jezelf te ontdekken en sterker te worden.”

“We waren allemaal vrouwen met verschillende achtergronden, maar we deelden dezelfde uitdagingen. Dat schepte een band en we konden elkaar goed helpen.”

Samen ontwikkelen

Tijdens de tien sessies van de cursus Op Weg naar Werk was Muzhgan echt op haar plek. “Vanaf de eerste sessie voelde ik me heel comfortabel. De cursus werd gegeven door de enthousiaste trainer Erna en ik leerde veel van de ervaringen van de andere vrouwen. We leerden niet alleen de Nederlandse cultuur en de arbeidsmarkt kennen, maar ook veel over onszelf: onze kwaliteiten, kernwaarden, en hoe we ons kunnen presenteren.” Muzhgan benadrukt hoe waardevol de groepsdynamiek was: “We waren allemaal vrouwen met verschillende achtergronden, maar we deelden dezelfde uitdagingen, die we deelden in deze productieve en ondersteunende omgeving. Dat schepte een band, waardoor we elkaar goed konden helpen. Ik wil – naast deze vrouwen – mijn oprechte dank uitspreken aan mijn trainers Erna en Annemieke voor hun uitzonderlijke lesmethode en hun ondersteuning tijdens de tien sessies.”

Naast de groepssessies was er een Whatsappgroep waar veel tips – van plekken voor zwemles tot yoga video’s – werden gedeeld. Ook waren er ook één-op-één gesprekken, waarin persoonlijke problemen en uitdagingen besproken werden. “Ik kreeg daar fijne adviezen en werd goed ondersteund. “De stress over het vinden van werk verdween en ik kreeg weer hoop”, zegt ze.

“In Nederland moet je veel meer over jezelf praten: over je ervaring, je motivatie en je vaardigheden. In Afghanistan draait het vooral om wat je hebt geleerd op de universiteit.”

Een nieuwe baan

Na de cursus solliciteerde Muzhgan voor een functie bij het Oranje Loper project van de Gemeente Amsterdam. Tijdens het gesprek kon ze terugvallen op alles wat ze had geleerd. “Toen ik werd uitgenodigd voor een tweede gesprek, belde ik Annemieke en Erna met het goede nieuws. Ze hielpen me verder met oefenen en voorbereiden,” herinnert ze zich. En met succes, want op 2 juli begon ze met haar nieuwe baan als administratief medewerker bij het Oranje Loper project. “Ik was heel blij en trots!”

De steun heeft veel geholpen, want volgens Muzhgan zijn er veel verschillen tussen solliciteren in Nederland en Afghanistan. “In Nederland moet je veel meer over jezelf praten: over je ervaring, je motivatie en je vaardigheden. In Afghanistan draait het vooral om wat je hebt geleerd op de universiteit,” legt ze uit.

Blijvend contact

Ik heb nog steeds contact met sommige vrouwen uit de cursus. Een van de vrouwen heeft op hetzelfde moment als ik een baan gevonden. Ze vroeg toen ze was uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek naar mijn ervaringen. Ik heb haar verteld over mijn pitch en heb haar geholpen om ook een pitch te maken. En met succes, zij heeft de baan gekregen! We hebben thee gedronken om het te vieren. Zij was net als ik ook heel blij.

“Mijn droom is om verder te studeren en misschien de politiek in te gaan, of te werken voor een organisatie die zich inzet voor vrouwenrechten.”

Droom voor de Toekomst

Muzhgan is dolgelukkig met haar nieuwe baan van 32 uur per week. En ze kijkt ook al vooruit. “Ik wil Internationale Betrekkingen gaan studeren. Ik wil vechten voor de rechten van de meisjes en vrouwen in Afghanistan en wereldwijd; dat ze naar school kunnen en dat ze in vrijheid kunnen bewegen en spreken,” zegt ze vastberaden. Een Internationale baan past bij haar achtergrond: ze heeft een Master in Franse Taalkunde en heeft Engels gestudeerd aan de Amerikaanse Universiteit in Afghanistan. Ze spreekt vijf talen: Dari, Perzisch, Engels, Frans en Nederlands. En onlangs gaf ze een presentatie aan de Tweede Kamer commissie over vrouwenrechten in Afghanistan. “Mijn droom is om verder te studeren en misschien de politiek in te gaan, of te werken voor een organisatie die zich inzet voor vrouwenrechten,” vertelt ze.

Een boodschap voor werkgevers

Muzhgan heeft dankzij haar ervaring een duidelijke boodschap voor werkgevers: “Taal is belangrijk, maar het leren van de taal kost tijd. Ik wil werkgevers vragen om een balans hierin te vinden en ons een kans te geven. Vluchtelingen zoals ik kunnen hun taalvaardigheid verbeteren door in een werkomgeving te zijn. Dat merk ik nu ook bij mijn baan bij dit project van de Gemeente Amsterdam. Mijn collega’s zijn geduldig en helpen me mijn Nederlands te verbeteren. Dit werkt heel goed.”

Actief voor de maatschappij

Muzhgan kijkt positief naar de toekomst. “Ik ga met heel veel energie naar mijn werk. En als inwoner van Amsterdam vind ik het belangrijk om iets voor de stad en het land te doen.” Naast haar werk voor het project van de gemeente, is ze daarom ook vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk Nederland. “Het leven is een uitdaging, maar ik ben jong en moet actief blijven, niet alleen voor mezelf maar ook voor de maatschappij, zegt ze met een glimlach. “Tegen andere vluchtelingen zou ik willen zeggen: We moeten niet onze hoop verliezen, maar positief denken, want daarmee kunnen we veel bereiken.”